دراپ کابل ها و انواع آن :
شبکه های ODN بخشهای محیطی مختلفی اعم از آتدور و ایندور را شامل میشوند.
با توجه به این تنوع محیطی و بسته به نیازهای گوناگون، کابلهای فیبر نوری متفاوتی باید در طول شبکه ODN استفاده شوند.
دراپ کابل به عنوان بخش مهمی از شبکه FTTH ارتباط بین آخرین نقطه توزیع تا داخل منزل مشترک را برقرار میکند.
کابلهای دراپ به دو دستهی آتدور و ایندور تقسیم میشوند.
دراپ کابل های آتدور (Outdoor Drop Cables) :
کابلهای دراپ آتدور میتوانند به سه شکل هوایی، کانالی و دفنی نصب شوند.
با توجه به شرایطی که در محیطهای آتدور وجود دارد، معمولاً این کابلها تحمل فشار بالای 1000 نیوتن را دارند.
کابلهای دراپ آتدور از لحاظ شکل و ساختار داخلی انواع مختلفی دارند. سه نوع رایج کابلهای دراپ آتدور به شرح زیر است:
دراپ کابل Flat Type :
کابلهای دراپ فلت یا مسطح همانگونه که از نامشان پیداست ظاهری نسبتاً مسطح دارند.
و معمولاً از یک پوشش پلی اتیلنی تشکیل شده اند.
در بالا و پایین داخلِ این پوشش دو سیم فلزی قرار دارند.
که استحکام لازم را به کابل میدهند. این کابلها معمولا یک یا دو کُر فیبر نوری را در بر میگیرند، اما این تعداد ممکن است.
تا 12 کُر نیز بالا رود. شکل زیر سطح مقطع یک کابل دراپ فلت با دو فیبر نوری را نشان میدهد.
دراپ کابل هشتی شکل (Figure-8 Drop Cables) :
کابلهای دراپ Figure-8 بیشتر برای نصب هوایی استفاده میشوند.
ولی به دلیل وجود یک سیم فولادی و محکم از انعطاف پذیری کمتری نسبت به کابلهای فلت برخوردارند.
شباهت شکل ظاهری سطح مقطع آنها با عدد 8 ، این کابلها را به کابلهای دراپ هشتی شکل (Figure-8) معروف کرده است.
معمولاً تعداد فیبر نوری موجود در این نوع کابلها 2 الی 48 عدد میباشد. تحمل فشار این کابلها حدود 6000 نیوتن است.
دراپ کابل دایره ای (Round Drop Cables) :
این کابلها معمولاً از یک رشته فیبر تکی با قابلیت bend-insensitive (غیر حساس به خمش) تشکیل میشوند.
همچنین توسط یک پوشش داخلی جهت استحکام و یک پوشش خارجی جهت محافظت در برابر فشار احاطه گردیده است. شکل زیر نمای سطح مقطع کابلهای دراپ دایره ای را نشان میدهد:
دراپ کابل های ایندور (Indoor Drop Cables) :
درا کابل های ایندور جهت برقراری ارتباط بین نقطه ورودی ساختمان و داخل واحدهای ساختمان استفاده میشوند.
این کابلها را کابلهای دراپ ساختمانی (Building Drop Cables) نیز مینامند.
این کابلها به دلیل اینکه در معرض شرایط سختی همچون رطوبت، نور آفتاب، گرما و سرما قرار ندارند.
از استحکام کمتری نسبت به کابلهای آتدور برخوردارند. ولی دارای سهولت نصب و راه اندازی بیشتری هستند.
کابلهای دراپ ایندور به دسته های مختلف از جمله کابلهای رایزری، میکروداکت و کانکتوردار (Connectorized) تقسیم میشوند.
دراپ کابل رایزری (Riser Drop Cables) :
دراپ کابل رایزری امکان توزیع کابل در کل ساختمان را فراهم میکنند.
این کابلها جهت اتصال نقطه ورودی فیبر اصلی در طبقه همکف به طبقات فوقانی استفاده میشوند.
ساختار دسته بندی فیبر نوری در این کابلها باعث میشود خارج کردن یک رشته فیبر از درون آن با سهولت بیشتری انجام شود.
تعداد کُر فیبر موجود در این کابلها از 8 تا 144 متغیر میباشد.
معمولاً در دسته های 4، 6 و یا 12 تایی با استاندارد G657A2 درون یک پوشش بیرونی قرار میگیرند.
مطلب مرتبط: آشنایی با کابلهای Pre-Connetctorized (پچ کورد و پیگتیل)
بدون دیدگاه