شبکه ODN (Optical Distribution Network):
ستون فقرات فیبر نوری تا مشترک
شبکه ODN یا Optical Distribution Network به مجموعه زیرساخت‌ها و ادواتی اطلاق می‌شود که وظیفه اتصال مستقیم OLT (در مرکز مخابراتی) به ONT (نزد مشترک) را بر عهده دارد و کلیه تجهیزات لازم برای توزیع سیگنال نوری را شامل می‌شود. این شبکه از مرکز مخابراتی (CO) آغاز شده و به صورت ساختار Point-to-Multi-Point تا مشترکین نهایی گسترش می‌یابد.
شبکه ODN به طور کلی به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود:
- مرکز مخابراتی (CO): محلی است که OLT در آن قرار دارد.
- خارج ساختمان (OSP – Outside Plant): شامل بخش عمده شبکه توزیع است.
- داخل ساختمان (ISP – Inside Plant): از نقطه ورود به ساختمان تا پریز نوری کاربر نهایی.
مسیر توزیع ادوات در OSP
از OLT در مرکز، کابل‌ها ابتدا به ODF (Optical Distribution Frame) متصل می‌شوند. ODF کابینتی است که به منظور مدیریت، حفاظت و تفکیک کابل‌کشی‌ها استفاده می‌شود.
پس از ODF، کابل‌های Feeder مسیر اصلی را طی می‌کنند. این کابل‌ها دارای تعداد کُر (Core) بالایی هستند و ترافیک نوری را از مرکز به سمت شبکه‌های توزیع هدایت می‌کنند.
در طول مسیر کابل‌های فیدر، تجهیزاتی مانند حوضچه‌ها و مفصل‌ها برای مدیریت و نگهداری شبکه تعبیه شده‌اند.
کابل‌های فیدر به باکس‌های FDT (Fiber Distribution Terminal) یا ODC می‌رسند. وظیفه FDT تبدیل کابل‌های فیدر با ظرفیت بالا به کابل‌های Distribution با ظرفیت کمتر است که به مشترکین نزدیک‌تر هستند. کابل‌های توزیع معمولاً دارای ۲۴ تا ۴۸ کُر می‌باشند.
کابل‌های توزیع وارد باکس‌های FAT (Fiber Access Terminal) یا OTB می‌شوند. این باکس‌ها آخرین نقطه تجمیع در فضای باز (OSP) پیش از ورود به ساختمان‌ها محسوب می‌شوند.
ورود به ISP و نقطه نهایی
از FAT به بعد، وارد فاز ISP (Inside Plant) یا بخش Drop می‌شویم. کابل‌هایی که از FAT خارج می‌شوند، معمولاً ۲ یا ۴ کُر دارند، زیرا هر کدام مستقیماً به یک واحد مسکونی هدایت می‌شوند.
آخرین مرحله کابل‌کشی در شبکه ODN، کابل دراپ (Drop Cable) است که به پریز نوری (ATB یا OTO) در داخل واحد متصل می‌شود. کاربر نهایی برای برقراری ارتباط، پچ کورد نوری را از این پریز به دستگاه ONT خود متصل می‌کند و این ارتباط، سرویس نوری را تکمیل می‌نماید.
بدون دیدگاه