کابل کشی فیبر نوری در ساختمانها (در زمان ساخت و ساز)

رویه کابل کشی فیبر نوری در ساختمانها (در زمان ساخت و ساز) ﺷﺎﻣﻞ دو ﻓﺼﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﮐﻪ در ﻓﺼﻞ اول اﺟﺮاء ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد .

در ﻓﺼﻞ دوم ﻃﺮاﺣﯽ و اﺟﺮاء ﻓﯿﺒﺮ ﻧﻮري ﻣﻮرد ﺑﺤﺚ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.

اﻧﻮاع ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﻋﺒﻮر ﻓﯿﺒﺮ ﻧﻮري در داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ

ﻣﻨﻈﻮر از ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺎي ﻋﺒﻮر ﻓﯿﺒﺮ ﻧﻮري ﻫﻤﺎﻧﺎ اﯾﺠﺎد ﺑﺴﺘﺮي اﯾﻤﻦ در ﻣﻘﺎﺑﻞ بروز آﺳﯿﺐ ﺑﻪ ﻓﯿﺒﺮﻧﻮري ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ .

ﮐﻪ اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ دارد و ﺑﺼﻮرت ﮐﻠﯽ ﺑﻪ 3 ﻧﻮع ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد:

١) اﺟﺮاء از ﮐﻒ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن

٢) اﺟﺮاءداﺧﻞ ﺳﻘﻒ و دﯾﻮار

٣) اﺟﺮاء رو ﮐﺎر

اﺟﺮاء از ﮐﻒ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن

در اﯾﻦ روش ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎ ﯾﺎ ﮐﺎﻧﺎﻟﻬﺎي ﻣﺴﯿﺮ ﻓﯿﺒﺮ در زﯾﺮ ﻻﯾﻪ اي از ﺑﺘﻦ و اﺣﯿﺎﻧﺎ ﮐﻒ ﮐﺎذب تعبیه ﮔﺮدد.

ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻤﺎري ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ.  در ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻧﺪﮐﯽ از ﮐﻒ ﺧﺎﻧﻪ (ﺑﺎ ﺑﺘﻦ رﯾﺰي ﮐﻤﺘﺮي) ﯾﺎ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ (ﺑﺎ ﺑﺘﻦ رﯾﺰي ﺑﯿﺸﺘﺮ) اﺟﺮاء ﮔﺮدد.

در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺴﯿﺮ ﻋﺒﻮر ﮐﺎﻧﺎل (لوله PVC) در ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان رﻓﺖ و آﻣﺪ را دارد ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯽ ﮔﺮدد.

ﺗﺎ از ﻓﺸﺎر زﯾﺎد ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﺮدد ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﮐﺎﺳﺘﻪ ﺷﻮد.

ﻇﺮﻓﯿﺖ اﯾﻦ ﮐﺎﻧﺎل ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﻧﻪ اي در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ در ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان اﺳﺘﻔﺎده ﺣﺪاﮐﺜﺮ %40 ﻇﺮﻓﯿﺖ آن ﺗﮑﻤﯿﻞ ﮔﺮدد.

ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﻣﮑﺎن ﻋﺒﻮر ﮐﺎﺑﻠﻬﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﺣﺪاﮐﺜﺮ 25 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ را دارا ﺑﺎﺷﺪ.

ﺣﺪاﻗﻞ ﻓﺎﺻﻠﻪ از روي ﻣﺴﯿﺮ ﮐﺎﺑﻞ ﺗﺎ ﮐﻒ ﮐﺎذب 2ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ.

در ﻫﺮ ﺻﻮرت ﺑﺎ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻗﻄﺮ ﮐﻒ ﮐﺎذب ارﺗﻔﺎع ﮐﻒ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎ روي ﻣﺴﯿﺮ از 9 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ ﮐﻤﺘﺮ ﻧﺸﻮد.

(در ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي اﺻﻠﯽ ﺑﺎﯾﺪ 15 ﺗﺎ 20 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ)

نکته 1 : رﻋﺎﯾﺖ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد در ﺧﺼﻮص ﻧﻮع ﻣﺴﯿﺮ اﺟﺮاﯾﯽ ( ﮐﺎﻧﺎل ﯾﺎ ﺳﯿﻨﯽ ﮐﺎﺑﻞ ، …) اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ.

ﻧﮑﺘه 2 : در ﻣﺤﻠﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﯿﻨﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪه دارد اﺟﺮاء ﯾﮏ ﻣﺤﺎﻓﻆ ﻧﺮم و ﺻﺎف ﺑﺮ روي ﻓﯿﺒﺮ اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ.

نکته 3 : در ﺻﻮرت اﺟﺮاء ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺑﺮق، اﻃﻔﺎء ﺣﺮﯾﻖ و …رﻋﺎﯾﺖ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ.

 

اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ

ﻫﺮ ﭼﻨﺪ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺑﺮاي ﻓﯿﺒﺮ ﮐﻤﯽ ﻏﯿﺮ اﻗﺘﺼﺎدي اﺳﺖ.

اﻣﺎ در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ ﻫﺎ در ﮐﻒ واﺣﺪ ﻫﺎ ﻣﯿﺰان اﻣﻨﯿﺖ و ﺳﻼﻣﺖ ﻓﯿﺒﺮﻫﺎ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد .

نکات اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ در داﺧﻞ واﺣﺪ:

1- ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ دو ﻧﻘﻄﻪ اﺗﺼﺎل ﺑﯿﺸﺘﺮ از 25 ﻣﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

2- در ﻣﺴﯿﺮ ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ (25متر) ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ از دو اﻧﺤﻨﺎ 90 درﺟﻪ ﯾﺎ ﯾﮏ اﻧﺤﻨﺎء 180 وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .

ﮐﻪ در ﺻﻮرت وﺟﻮد، ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ Pull Box اﺳﺘﻔﺎده ﮔﺮدد.

3- ﺑﺮاي ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻗﻄﺮ ﮐﻤﺘﺮ از 5cm ﺣﺪاﻗﻞ ﺷﻌﺎع ﺧﻤﺶ 6 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ داﺧﻠﯽ و ﺑﺮاي ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺑﺎﻻي 5 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺷﻌﺎع ﺧﻤﺶ 10 ﺑﺮاﺑﺮ ﻗﻄﺮ داﺧﻠﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

4-  ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﭘﯿﭻ ﺧﻮردﮔﯽ در ﻣﺴﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮل ﻧﯿﺴﺖ.

5- ﻣﯿﺰان ﻧﯿﺮوي ﮐﺸﺶ ﮐﺎﺑﻞ ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ اﺟﺮاء اﻟﻤﺎﻧﻬﺎ ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ.

ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻃﻮل ﻟﻮﻟﻪ، ﺟﻨﺲ روﮐﺶ، ﺗﻌﺪاد ﺧﻢ ﻫﺎ و … دارد ﻟﺬا ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺒﮑﻪ ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ.

ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي ﮐﺸﺶ ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز از ﻇﺮﻓﯿﺖ اﺳﻤﯽ ﻓﯿﺒﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮔﺮدد. (ﻧﯿﺮوي ﮐﺸﺶ را ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از رواﻧﺴﺎزﻫﺎ ﮐﺎﻫﺶ داد)

6- ﻃﺮاﺣﯽ Pull Box ﻣﺴﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ دﯾﺪه ﺷﻮد. (از ﻧﺼﺐ و ﻃﺮاﺣﯽ در ﻣﺤﻠﻬﺎي ﺑﺎ ﻗﻮس ﻣﻼﯾﻢ ﺧﻮدداري ﮔﺮدد)

Pull Box ﻫﺎ داراي اﺑﻌﺎد ﺗﺠﺎري از 27 اﯾﻨﭻ ﺗﺎ 103 (اﯾﻨﭻ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

7- در زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻣﯿﮑﺮوداﮐﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻧﻘﻄﻪ ﺗﺠﻤﯿﻊ ﻣﯽ رﺳﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ 2.5 ﺗﺎ 7.5 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﺳﻄﺢ ﮐﻒ اﺗﺎق ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ .

و اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮد در ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺎﺧﺖ و ﺳﺎز و ﺑﺘﻦ رﯾﺰي ﻣﺎﯾﻌﺎت ﺑﻪ داﺧﻞ داﮐﺖ ﻧﻔﻮذ ﻧﮑﺮده و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﮕﯽ ﻟﻮﻟﻪ ﻧﮕﺮدد.

ﻧﮑﺘﻪ: اﺳﺘﻔﺎده از ﮐﺎﻧﺎﻟﻬﺎي ﻓﻠﺰي ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺮدد.

8- ﺗﻌﺪاد اﻧﺸﻌﺎﺑﻬﺎي ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺳﻔﺎرش ﺑﻪ ﺳﺎزﻧﺪه ﻣﯿﮑﺮوداﮐﺖ ﺑﺎﺷﺪ.

9- ﺑﺘﻦ رﯾﺰي روي ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺼﻮرت ﯾﮏ ﻣﺮﺣﻠﻪ اي ﯾﺎ دو ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎﺷﺪ.

 

ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ داﮐﺖ

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ به طور عمومی در ﻫﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮ از 3 ﻧﻘﻄﻪ اﺗﺼﺎل ﻧﻤﯽ ﺗﻮان داﺷﺖ، باﯾﺪ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ ﺑﮕﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ.

ﮐﻪ در ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻇﺮﻓﯿﺖ ، ﺣﺪاﮐﺜﺮ %40 ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻧﻬﺎﯾﯽ آن ﭘﺮ ﮔﺮدد.

در زﻣﺎن ﻫﺪاﯾﺖ داﮐﺖ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﺎرج ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﯾﮏ داﮐﺖ Branch (اﻧﺸﻌﺎب) نیاز اﺳﺖ.

ﻧﮑﺘﻪ: در روﺷﻬﺎي ﻧﻮﯾﻦ از ﯾﮏ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ Under Cellular System اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮔﺮدد.

ﮐﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻇﺮﻓﯿﺖ آن ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﭽﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ دادﯾﻢ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد .

ﻣﻌﻤﻮﻻ در اﺟﺮاء اﯾﻦ روش ﮐﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ اﻟﺰاﻣﺎت ﻣﻮﺟﻮد ﻧﻈﺎم ﻣﻬﻨﺪﺳﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.

ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺟﻨﺲ اﯾﻦ داﮐﺖ ﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﯿﺸﺘﺮ از 60 ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ روي آﻧﻬﺎ ﺑﺘﻦ رﯾﺰي ﮐﺮد.

در زﻣﺎن اﺗﻤﺎم ﻣﺴﯿﺮ اﻓﻘﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﻋﻤﻮدي ﻣﯽ رﺳﯿﻢ ﮐﻪ اﺗﺼﺎل آﻧﻬﺎ ﻃﺒﻖ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ATIS0600318 ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

2) اﺟﺮا داﺧﻞ ﺳﻘﻒ و دﯾﻮار

در اﯾﻦ روش باید ﺣﺘﻤﺎ اﺑﺰار ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﺼﺐ ﮔﺮدد ﺑﮕﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ ﻓﯿﺒﺮﻫﺎ روي ﺳﻘﻒ ﮐﺎذب رﻫﺎ ﻧﮕﺮدﻧﺪ.

و ﻓﻀﺎي ﻗﺎﺑﻞ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﮐﻤﺘﺮ از 8 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻧﺒﺎﺷﺪ.

همچنین اﺗﺼﺎل ﻣﺴﯿﺮ داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺎﻻي ﺳﻘﻒ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﻧﻪ اي ﻃﺮاﺣﯽ ﮔﺮدد ﮐﻪ ﺧﻢ اﺿﺎﻓﯽ اﯾﺠﺎد نشود.

 

 

3) اجرای روکار

در اﯾﻦ روش ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﻣﻮﺟﻮد از داﮐﺖ و ﺗﺮاﻧﮏ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﻋﻤﺪه ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﺳﻄﺢ ﻣﻘﻄﻊ ﮐﺎﻧﺎل ( داﮐﺖ ﯾﺎ ﺗﺮاﻧﮏ) ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد.

ﭘﺎراﻣﺘﺮﻫﺎي اﺳﺎﺳﯽ در ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت ﻓﻮق به شرح زیر است:

اﻟﻒ) ﻣﯿﺰان ﻓﻀﺎي اﺧﺘﺼﺎص داده ﺷﺪه در داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع

ب) ﺑﺮآورد ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﯿﺰان ﮐﺎﺑﻞ ﻋﺒﻮري

ج) ﺑﺮآورد ﺗﻌﺪاد اﺗﺼﺎﻻت و ﻣﺤﺪودﯾﺘﻬﺎي ﻧﺎﺷﯽ از آن

ﻣﺤﻞ اﺟﺮاي داﮐﺖ ﻓﯿﺒﺮ ﻧﻮري در داﮐﺖ در ﺻﻮرت وﺟﻮد ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﮔﺮﻣﺎﯾﺸﯽ ﯾﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ.

ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﻣﯿﺰان ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻣﺎ ﺑﻪ ﻓﯿﺒﺮ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮔﺮدد.

در ﺻﻮرت ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻓﻀﺎ اوﻟﻮﯾﺖ در ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ دورﺗﺮﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺗﻬﻮﯾﻪ ﻣﻄﺒﻮع ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

اﯾﻦ نکته در ﺧﺼﻮص اﺟﺮاء ﻣﺴﯿﺮ در داﺧﻞ راﯾﺰر ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺤﺎظ ﮔﺮدد .

و ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ را از ﻣﺴﯿﺮﻫﺎي ﮔﺮﻣﺎﯾﺸﯽ – ﺳﺮﻣﺎﯾﺸﯽ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺮ اﺛﺮ ﻧﻮﺳﺎن دﻣﺎ روﮐﺸﻬﺎي ﻓﯿﺒﺮ دﭼﺎر آﺳﯿﺐ ﻧﮕﺮدد.

در ﺻﻮرت ﮐﺎﺑﻠﮑﺸﯽ ﺑﺼﻮرت روﮐﺎر ﻧﺼﺐ ﭘﻼك ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ اي ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯿﮕﺮدد.

ﮐﻪ در زﻣﺎن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﯿﺒﺮ ﺑﺮاي ﻣﺴﺌﻮل ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﻌﻠﻮم ﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ روش ﻫﻢ ﻣﯿﺰان درﺻﺪ اﺷﻐﺎل ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻫﻤﺎن %40 ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

اﺗﺼﺎﻻت در روش رو ﮐﺎر

ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺷﻌﺎع ﺧﻤﺶ ﻓﯿﺒﺮ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻧﻮع ﻓﯿﺒﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه دارد .

ﻓﻀﺎي ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎﻻت (ﯾﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ) باید ﺑﮕﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻓﯿﺒﺮﻫﺎي با استاندارد  G.657D اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ.

(ﮐﻪ داراي حساسیت کمتری نسبت به  ﺷﻌﺎع ﺧﻤﺶ اﺳﺖ) ﺑﺎ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻓﻀﺎ ﻣﻮاﺟﻪ ﻧﮕﺮدﯾﻢ.

رﻋﺎﯾﺖ ﺣﺪاﮐﺜﺮ اﺷﻐﺎل %40 ﮐﻤﮏ ﺷﺎﯾﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﺪم ﺗﺠﻤﯿﻊ ﻓﯿﺒﺮﻫﺎ در ﻧﻘﻄﻪ اﺗﺼﺎل ﯾﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

جهت آشنایی بیشتر با حداکثر شعاع خمشِ مجاز در انواع فیبر به مطلب مربوطه مراجعه کنید.

اﻟﺰاﻣﺎت ﮐﻠﯽ:

• ﻃﺒﻖ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﮐﺎﺑﻠﮑﺸﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﺮاي ﻫﺮ 400 ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﻓﻀﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ از ﯾﮏ ﻟﻮﻟﻪ 103ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد .
• ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از ﻟﻮﻟﻪ ، اﺑﺘﺪا ﺑﺎﯾﺪ ﻓﻀﺎي ﮐﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ و ﺗﻌﺪاد ﻟﻮﻟﻪ ﻫﺎي ﺧﺮوﺟﯽ از روي ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدد.

• ﺑﺮاي اﺟﺮاء ﻓﯿﺒﺮ در داﺧﻞ راﯾﺰرﻫﺎي ﻋﻤﻮدي اﺳﺘﻔﺎده از اﻫﺮم ﮐﺎﺑﻠﮑﺸﯽ ﺑﺎ ﻗﻼب ﻓﻠﺰي ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ.

• ﻣﯿﺰان ﻧﯿﺮوي ﮐﺸﺶ ﻓﯿﺒﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﻃﺒﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﻨﯽ اﻋﻼم ﺷﺪه از ﻃﺮف ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻧﺪه ﺑﺎﺷﺪ و در ﻫﺮ ﺻﻮرت رﻋﺎﯾﺖ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻧﯿﺮوي ﮐﺸﺸﯽ اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ.

• در ﺻﻮرت اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺖ و ﻧﺪاﺷﺘﻦ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻣﯽ ﺗﻮان از ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺘﻬﺎي ﻓﻠﺖ ﻫﻢ اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد. ﺑﺎ رﻋﺎﯾﺖ اﻟﺰاﻣﺎت ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﻨﯽ ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺘﻬﺎ و ﻧﻘﺎط اﻧﺸﻌﺎب آن ﻧﺤﻮه ﻃﺮاﺣﯽ آن در ﻗﺴﻤﺖ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮕﻮﻧﻪ اي ﺑﺎﺷﺪ .
• ﮐﻪ اﻣﮑﺎن ﺷﻮتینگ ﮐﺎﺑﻞ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ رﻋﺎﯾﺖ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﺷﻮت ﮐﺮدن ﮐﺎﺑﻞ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻣﺸﺨﺼﺎت ﻓﻨﯽ ﻣﯿﮑﺮوداﮐﺘﻬﺎ از ﻃﺮف ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻧﺪه ﻓﯿﺒﺮ اراﺋﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ.

• اﺗﺼﺎﻻت ﻣﯿﮑﺮو داﮐﺘﻬﺎ از ﻧﻈﺮ ﻧﻔﻮذﭘﺬﯾﺮي ﻣﻄﺎﺑﻖ با استاندارد حفاظت فیزیکی IP65 ﺑﺎﺷﺪ. (اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎي ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ ﻣﺎﻧﻨﺪIP55 و … ﺑﺎﻋﺚ ﻫﺪر رﻓﺖ ﻓﺸﺎر ﻫﻮا در زﻣﺎن ﺷﻮتینگ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد)

 

محاسبه افت مجاز در ساختمانها

طبق دستورالعمل در یک شبکه GPON با لیزر کلاس +B، حداکثر افت مجاز از اتصال OLT تا ONT معادل 28db می باشد.

که مقادیر ذیل برای داخل ساختمانها مجاز می باشد:

• ساختمانهای بزرگ با روش Direct Cabling : افت ≤ 1.5db
• ساختمانهای بزرگ با روش Splice with Splitter : افت ≤ 2.8db
• ساختمانهای تک واحده (ویلایی) : افت ≤ 1.5db

ﻗﯿﺪ اﻓﺖ ﻫﺮ ﻣﺸﺘﺮك در ﮐﻨﺎر  OTO  اﻟﺰاﻣﯽ اﺳﺖ.

همچنین بهتر است در تست شیتهایی هایی که مقادیر آنها  با دستگاه power meter   هنگام راه اندازی FTTH در محل مشترک انجام می شود.

نوشته شده و یک نسخه از آن در اختیار مشترک قرار گیرد.

در ﻣﻮاردي ﮐﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﺑﺼﻮرت Splice Splitter اﺟﺮاء ﻣﯽ ﮔﺮدد ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ اﺳﭙﻠﯿﺘﺮ در داﺧﻞ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن در داﺧﻞ ﻃﺮح دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺼﺐ اﺳﭙﻠﯿﺘﺮ ﯾﺎ ﻋﺪم ﻧﯿﺎز ﺑﻪ آن ﺑﻌﻬﺪه ﻣﺨﺎﺑﺮات اﺳﺖ.

 

مطلب مرتبط : کابل کشی فیبرنوری در ساختمانهای ساخته شده